Salam semua dan Selamat pagi.
Di kesempatan yg ade ingin saya berkongsi di sini.
Selepas solat pg td sempat baca buku tulisan Sulaiman Al-Kumayi.
Dalam buku beliau.
Ramai diantara kita tidak pernah meninggalkan sarapan pagi kan?
Itu kerana kita menganggap sarapan pagi itu penting.
Tetapi berapa ramai antara kita meluangkan lima minit untuk bersarapan untuk jiwa dengan ar-Rahman dan ar-Rahim?
Apa yang saya ingin berkongsi di sini beerkenaan dengan buku yg saya baca ini ialah,
Cuba kita fikir dan renungkan.
"Apakah yang berlaku malam tadi?"
Adakah kita tidur yang nyenyak?
Mungkin kita juga mimpi yang indah-indah..hehe..
Mungkin rumah kita selamat dari daripada pencuri atau sebarang bencana?
Pada pagi hari pula kita sekeluarga bangun dengan segar dan ceria.
hehe..Saya pun ;D
Adakah kita berfikir ? atau terfikir?
Semua itu berpunca daripada kasih sayang Allah kepada kita?
Penting ar-Rahman dan ar-Rahim ialah sebagai sumber kekuatan ataupun vitamin untuk jiwa -jiwa yang gersang daripada perasaan kasih sayang kepada sesama manusia.
Orang yang mengikat jiwanya kepada Allah, kepada ar-Rahman dan ar-Rahim tidak mungkin ada perasaan benci.
Kata-kata yang dipinjam oleh Rachel Varnhgen "Saya selalu memberi dan itu menyebabkan saya bahagia"
Renung-renungkan dan selamat beramal.;D
